Wpływ temperatury na twardość wysokostopowych stopów węglikowo-chromowych napawanych taśmami proszkowymi

Rozwój materiałów do napawania części pracujących w ekstremalnych warunkach zużycia w podwyższonych temperaturach opiera się na badaniu zależności między twardością na gorąco stopiwa a jego układem stopowym. W pracy przedstawiono metodologię i wyniki badań twardości na gorąco napawanych żeliw wysokochromowych o różnym stopniu domieszkowania, takich jak 450H30M, 500H22B7, 500H22B7M7W2F, 300H25S3N2G2, a także stopu niklowo-węglikowo-chromowego 500H40N40S2GRC. Ustalono, że twardość na gorąco stopiwa w dużej mierze zależy od obecności i rodzaju węglików, które powstają w jeziorku spawalniczym. W przypadku stosunkowo niskostopowych żeliw wysokochromowych twardość spada wraz ze wzrostem temperatury i wzrasta wraz z zawartością chromu do 30% i węgla do 5%. Stopy stopowane chromem, niobem, molibdenem, wolframem i wanadem zachowują wysoką twardość do temperatury 650°C. Dla tych stopów ważną rolę odgrywa niob, który działa jak modyfikator, spowalniając wzrost pierwotnych węglików chromu i tworząc twardy sześcienny węglik niobu. Wysoką twardość do temperatury 650°C utrzymuje stop niklowo-węglikowo-chromowy dzięki wysokiej zawartości wyższych węglików chromu w matrycy na bazie niklu.