Badanie zmian amplitudy echa w zależności od kąta padania wiązki ultradźwiękowej na reflektor nieskończony

Zamieszczono wyniki badań dotyczących wykrywalności nieciągłości płaskich w zależności od ich orientacji względem osi wiązki fal ultradźwiękowych. Jako nieciągłość płaską w badaniach wykorzystano powierzchnię skośną wzorca DGS stanowiącą reflektor nieskończony dla fali ultradźwiękowej. Badania przeprowadzono przy użyciu głowicy wieloprzetwornikowej i defektoskopu z pakietem zobrazowań Phased Array, umożliwiającego wyznaczenie zmian amplitudy echa przy różnych wartościach kąta wprowadzenia wiązki. Uzyskano w ten sposób charakterystyki spadku decybelowego echa w zależności od wartości kąta padania wiązki na reflektor w zakresie od wartości optymalnej do niekorzystnej. Przeanalizowano wpływ wyznaczonej charakterystyki na wykrywalność płaskich nieciągłości w konwencjonalnych badaniach ultradźwiękowych. Omówiono również sposoby pozwalające na zwiększenie ich wykrywalności. Artykuł kierowany jest przede wszystkim do personelu badań nieniszczących, w szczególności do osób wykonujących badania ultradźwiękowe złączy spawanych.