Nowe spojrzenie na klasyfikację pęknięć połączeń spawanych i lutospawanych

Wytwarzanie konstrukcji z użyciem nowoczesnych materiałów i technologii łączenia nierzadko niesie za sobą problemy związane z ich ograniczoną spawalnością. Zdolność do otrzymywania złączy o wymaganych własnościach może być ograniczona m.in. przez skłonność do występowania pęknięć. W pracy dokonano przeglądu sposobów klasyfikacji pęknięć złączy spawanych i lutospawanych opartych na przyczynach i okresie ich powstawania. Jako podstawowy podział pęknięć związanych z produkcją/wytwarzaniem przyjęto pęknięcia gorące, zimne, lamelarne oraz wyżarzeniowe. Zaproponowano rozszerzenie tej klasyfikacji o szczególne przypadki pęknięć występujących w temperaturze wyższej od temperatury otoczenia i niższej od dolnej granicy zakresu kruchości wysokotemperaturowej. W powstałym w ten sposób przedziale temperatury mogą wystąpić pęknięcia spowodowane utratą plastyczności w stanie stałym na skutek wystąpienia kruchości wysokotemperaturowej II rodzaju oraz pęknięcia spowodowane kruchością w obecności ciekłych metali.