Zastosowanie klasycznych technik miareczkowych oraz techniki ICP-OES do oznaczeń żelaza całkowitego, żelaza metalicznego oraz żelaza (II) jako narzędzi wspomagających ocenę możliwości zagospodarowania hutniczych odpadów żelazonośnych

Wprowadzenie odpadu żelazonośnego do procesu technologicznego wymaga wiedzy o ilościowym udziale żelaza na różnych stopniach utlenienia. Praca miała na celu wypracowanie skutecznej strategii postępowania z materiałem badawczym, która pozwoli uzyskać informacje o specjacji żelaza, istotne dla oceny potencjału odpadu żelazonośnego do ponownego użycia . Do oznaczania różnych form żelaza w odpadach hutniczych zastosowano metody miareczkowe oraz technikę optycznej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem w plazmie indukcyjnie sprzężonej (ICP-OES). Zawartość żelaza w materiale odpadowym wynosiła od kilku do ponad 90%, a udział i proporcje różnych form były zróżnicowane. Potwierdzono skuteczność ICP-OES w oznaczaniu żelaza całkowitego i metalicznego, podczas gdy metody klasyczne nie zawsze dostarczały wiarygodnych wyników.
Słowa kluczowe: odpady żelazonośne, analityka klasyczna, ICP-OES, specjacja żelaza