Ocena wpływu warunków technologicznych spawania laserowego i spawania hybrydowego stali odpornych na korozję na wielkość emisji pyłu

Stale odporne na korozję znajdują zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu, m.in. spożywczym, chemicznym, petrochemicznym, energetycznym oraz w budownictwie. Główną metodą łączenia stali odpornych na korozję są procesy spawalnicze. Do klasycznych metod spawania tych stali zalicza się spawanie elektrodami otulonymi, spawanie elektrodą topliwą w osłonie gazowej (MIG/ MAG), spawanie drutami proszkowymi, spawanie metodą TIG i spawanie łukiem krytym, natomiast do nowoczesnych metod spawania tych stali zalicza się spawanie: laserowe, hybrydowe (laser + łuk), plazmowe oraz elektronowe. To właśnie rosnący udział metod laserowych w przedsiębiorstwach spowodował konieczność określenia wpływu warunków technologicznych na wielkość emisji pyłu, bowiem jest to dominujące zagrożenie podczas spawania stali odpornych na korozję. Pył spawalniczy powstaje w wyniku kondensacji i utleniania par metalu. W 2017 roku został on zaklasyfikowany do grupy czynników o udowodnionym działaniu kancerogennym, zgodnie z wymogami Międzynarodowej Agencji Badań nad Rakiem (IARC)