Ocena środowiskowa stosowania karbonizatu z biomasy w procesie spiekania rud żelaza

W artykule zaprezentowano wyniki badań dotyczące wykorzystania karbonizatu z odpadowej biomasy w charakterze zamiennika części paliwa stałego, którym w procesie spiekania rud żelaza jest głównie koksik. Badania te prowadzono na instalacji do fizycznej symulacji procesu spiekania, która umożliwia również zawracanie spalin do procesu. W badaniach szczególną uwagę skierowano na analizę właściwości gazów odlotowych, przy równoczesnym zawracaniu tych gazów do procesu. Na podstawie wcześniejszych doświadczeń ustalono optymalny udział karbonizatu z biomasy w sumie paliwa, który nie powoduje pogorszenia parametrów procesu spiekania oraz właściwości spieku. Stwierdzono, że stosowanie biomasy poddanej karbonizacji polepsza właściwości redukcyjne spieku oraz korzystnie wpływa na jego wytrzymałość. Równocześnie zaobserwowano, że ilość powstających CO₂ i NO_x oraz CO i CH₄ przy stosowaniu karbonizatu była wyższa w porównaniu ze stosowaniem wyłącznie koksiku jako paliwa. Aby wyeliminować ten niepożądany wpływ karbonizatów na parametry spalin, zaplanowano badania na instalacji spiekania z zawracaniem spalin do procesu spiekania. Podczas prób spiekania prowadzono pomiary właściwości gazów odlotowych z wykorzystaniem stacjonarnych analizatorów spalin przed odpylaniem i w kominie. Prowadzono również pomiar lotnych związków organicznych. Na postawie tych pomiarów określono wpływ zastosowania karbonizatu z biomasy odpadowej na właściwości spalin oraz na podstawowe parametry procesu spiekania. Nie uzyskano spodziewanego obniżenia emisji niepożądanych związków w gazach odlotowych z procesu, przy stosowaniu stałego 15% udziału karbonizatu z biomasy, przy równoczesnym, stopniowym zwiększaniu zawracanych gazów odlotowych do procesu do 45%.